Władysław Longin Chotkowski

Herbu Ostoja. Ur. 15.03.1843 Mielżyn, (Wielkopolska), zm. 13.07.1926 Rabka (Małopolska). Syn Józefa i Franciszki Zientkiewicz. Uczęszczał do gimnazjum w Trzemesznie i gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu.
W Powstaniu Styczniowy
Brał udział w powstaniu styczniowym w oddziale Kazimierza Milęckiego. Studiował w seminarium duchownym w Poznaniu i w Niemczech. Do czasu wydalenia z Wielkopolski za postawę patriotyczną, i sprzeciw wobec nauczania religii w języku niemieckim (1873) pisał pod pseudonimem Drogomir Zan oraz Jakub od Tumu. Następnie związał się z Krakowem gdzie był profesorem i rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego (1891-2). Zasiadał też w Radzie Miejskiej Krakowa i był deputowanym do Rady Państwa we Wiedniu. Zajmował się głównie Historią Kościoła, słynął z doskonałego pióra i wydał wiele pozycji naukowych. Wspierał też bursy studenckie a także zajmował się organizowaniem pomocy dla Polaków zesłanych do Rosji za wiarę - szczególnie Unitów.
W 1923 odznaczony Krzyżem Walecznych, w 1925 Krzyżem Komandorski Orderu Polonia Restituta, a także papieskim złotym Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice (1903) i in. Pochowany - Kraków, cm. Rakowicki, kw. Ld, w grobie Kapituły Metropolitalnej.